Σήμερα οι νέοι έχουν υιοθετήσει τον δικό τους κώδικα επικονωνίας. πολλές κουβέντες έχουν άλλο νόημα, άλλες είναι ακαταλαβίστικες για κάποιους και πολλές άλλες δεν καταλήγουν σε κανένα συμπέρασμα. Διαβάστε μερικούς διαλόγους που μου έκαναν τρέλη εντύπωση και σίγουρα υπάρχουν και χειρότερα...
- Τι μουσική παίζει εκεί που πάμε;
- Εντάξει.
- Εντάξει ακούγεται ή εντάξει κουλό;
- Του τύπου ξέρεις, μωρέ. Ακούγεται, αλλά ο ντι τζέι πετάει και κουλά άμα τη δει Κάπως.
- Τι ώρα λες να βρεθούμε;
- Απογευματάκι, στάνταρ.
- 5 είναι καλά;
- 5; Ναι, μια χαρά, τέλεια. 5, 6, κάπου εκεί.
- Θα πάρεις τηλέφωνο;
- Ναι ή με παίρνεις εσύ, όπως κάτσει.
- ΟΚ, κατά τις 6 δηλαδή, χοντρικά;
- Ναι, εκτός κι αν κάτσει καμιά στραβή και το πάμε πιο βράδυ, 7, 8.
- Και μετά;
- Φύγαμε με το αμάξι του και πήγαμε Λυκαβηττό.
- Μόνοι; -Ολομόναχοι.
- Και; Παίχτηκε φάση;
- Εσύ τι λες; Ότι πήγαμε για τη θέα;
- Κανονική;
- Ε, στο περίπου.
- Παιδί μου, το κάνατε ή όχι;
- Ψιλομπερδευτήκαμε, δεν λέω. Είχαμε πιει κι ένα μπουκάλι βότκα.
- Άρα δεν το κάνατε.
- Κανονικά-κανονικά όχι, αλλά το κάναμε.
Λίγο από εδώ λίγο από κει
-προφυλακτικό;
Δεν ήταν φάση-φάση ήταν πιο ξώφαλτσο
Άρα δεν το κάνατε.
- Δεν λες και ότι δεν το κάναμε. Μια χαρά τελείωσε ο Πέτρος.
- Κι εσύ;
- Ε, εντάξει, εγώ είμαι πιο εγκεφαλικό5, δεν τελειώνω έτσι εύκολα.
- Κι έφαγε ο Γιάννης πόρτα στο μαγαζί; Πλάκα κάνεις.
- Κανονικότατα. Αφού έκανε οχτάρια απ' το μεθύσι, πού να τον βάλει ο άλλος μέσα.
- Τέτοια ξεφτίλα; Καλά, πλάκα κάνεις. -Άσε, φρίκη. Μετά να δεις που ήθελε και τα ρέστα.
- Τι το έπαιξε και του τύπου τσαμπουκάς; Δεν το πιστεύω.
- Ναι, ρε, τρελός χαβαλές. Πάει και λέει στον πορτιέρη «ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Autos που σου π….. την αδερφή είμαι».
- Είπε τέτοιο πράμα; Δεν το πιστεύω.
- Τρελό γέλιο, σου λέω. Φωνάζει ο ντουλάπας στην πόρτα τρεις δικούς του φουσκωτούς, τον παίρνουνε παραπέρα και τον κάνουνε τον Γιαννάκη μπλε μαρέν.
- Πλάκα κάνεις. Γαμώ τα γέλια. Σοβαρολογείς;
Δεν το πιστεύω κρίμα το παιδί. Παρτον ένα τηλέφωνο να του κάνω πλάκα.
- Δεν γίνεται, άσ' το, Ξέχνα το.
- Γιατί, ρε; Άσε να γελάσουμε.
- Δεν το σηκώνει, ρε. Όπως έπεσε κάτω, χτύπησε σπονδυλική κι ούτε ξέρουνε, σου λέει, πότε θα περπατήσει, νοσοκομείο είναι ακόμα, χάλια μαύρα.
- Έλα ρε, ναι; Κοίτα πλάκα. Καλά, άσε, τον παίρνουμε αύριο άμα είναι.
Ρε συ τι θα γίνει με αυτή την παραγγελία; Θα παραγγείλουμε επιτέλους?
- Ναι αμέ. έχουμε αποφασίσει τι θα παραγγείλουμε;
- Χμ εσείς τι θα πάρετε;
- Εγώ δεν έχω πρόβλημα ότι πάρετε εσείς.
- Δεν ξέρω τι θέλω να χλαπακιάσω αλλά ένα μπριζολίδι θα το έτρωγα και μετά ένα γλυκάκι στο καπάκι ευχαρίστως…
- Τι λες ρε ακόμα δεν παραγγείλαμε κι εσύ το γλυκό σκέφτεσαι;
- Λοιπόν θα πάρουμε ο καθένας μόνος του ή μια ποικιλία;
- Εγώ δεν θέλω ποικιλία γιατί βάζουν ότι να ναι!
- Οκ μερίδες τότε.
- Εγώ δεν πεινάω και τρελά θα φάω κάτι ελαφρύ
- Πριν κάτι για μπριζολίδια δεν είπες; Για να μην πω για το γλυκό…
- Έλα ρε φιλαράκι πλάκα έκανα. Λοιπόν παραγγείλτε εσείς και θα παραγγείλω κι εγώ μετά
- Καλά . ρε συ μήπως θες να φύγουμε; Μήπως σε χαλάει το μαγαζί;
- Όχι μωρέ , απλά είμαι κάπως σήμερα και δεν πολύ γουστάρω.
- γιατί ρε; Τρέχει κάτι με την σόφι;
- Μου ξηγιέται αρμυρό φιστικί και έχω χαλαστεί… χοντρό πακέτο άσε φίλε , μου κόπηκε ή όρεξη…
- έλα ρε τόσο πολύ;
- Ναι δεν θέλω να το κουβεντιάσω. Λοιπόν την κάνουμε;
- Με ελαφρά….
- Λοιπόν εγώ θέλω αυτή με τα ξανθά μαλλιά
- και η φίλη της ψιλόκαλή είναι
- μεγάλε αν μας κάτσουν θα περάσουμε καλά σήμερα
-Πω πω μιλάμε η δικιά μου είναι και πολύ παιδί
-Λοιπόν ερωτιάρα άντε πήγαινε..
-Εγώ γιατί;
-Εσύ διάλεξες το καλό άρα εσύ θα πας να κάνεις τα κονέ..
-Τι λες ρε άντε ρε, θα πω καμιά βλακεία. Δεν πας εσύ που το’ χεις κιόλας το μπλα μπλα;
-Εγω αν πάω θα πάω στην δικιά σου να την ψήσω. Αν την ψήσω την έχω κάνει φίλε κατευθείαν..
-Όχι φίλε το ξανθό είναι δικό μου να πας στην άλλη μια χαρά είναι
-Μπαζάκι είναι και χαμηλοκολαρούσα σιγά μην πάω. Δεν αγοράζω από τη λαική. Την άλλη θέλω.
-Εγώ την διάλεξα πρώτος
-Τι μας λες…αν την θές να πας να τις μιλήσεις
-Ρε φίλε δεν έχω καλή αρχή. Θα πω κοτσάνα. Κάνε την αρχή και άσε τα υπόλοιπα σε μένα.
-Εγω αν κάνω την αρχή θα κάνω και το τέλος.
-Είσαι πολύ κουφάλα τελικά. Τι ήθελα και βγήκα μαζί σου
-Πλάκα με κάνεις; Όλο εγώ πάω και τις περισσότερες χυλόπιτες εγώ τις έχω φάει. Εσύ τίποτα. Τόσα μωρά σου έχω γνωρίσει και εσύ τώρα μου το παίζεις κάπως…
-Εντάξει φιλαράκι, αφού με ξέρεις ότι δεν είμαι καλός σε αυτά
-Δεν προσπάθησες ποτέ να κάνεις την αρχή. Πήγαινε να φας μια χυλόπιτα. -Να δεις μετά θα είναι πιο εύκολο. Θα διορθώσεις την βλακεία που είπες.
-Λες ε;
-Ναι ρε. Κι εγώ έτσι ήμουν στην αρχή και μετά το πιασα το υπονοούμενο.. πρέπει να πας και να προσπαθήσεις.
-Όχι ρε φιλαράκι… τι λες να τις πω?
-Πες της να την κεράσεις κανένα σφινάκι…
-Σφινάκι;; Κουλό δεν είναι ;; κι αν δεν θέλουν;
-Πες κατι άλλο , πες ότι γουστάρεις την Ξανθιά.
-Όχι ρε τρελέ σιγά μην πω αυτές τις μπούρδες…
-Πες κάτι για το ντύσιμο της ρε…πες τες να έρθουν από δω να πιούμε παρέα το ποτό…
-Κι αν δεν θέλουν;;;
-Πες τες ότι τους έχω μια έκπληξη…
-Τώρα πλάκα με κάνεις έτσι;;
-Τι θα γίνει θα πας;;;
-Καλά θα πω το πρώτο που είπαμε και ο θεός βοηθός. Ρε συ; Ποιοι είναι αυτοί ; ρε συ μιλάνε στο μωρό μου
- Εσένα θα περίμεναν;;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου