Έφυγε ο αγαπημένος μας Τώνης Βαβάτσικος!

Ο κ. Τώνης Βαβάτσικος ήταν από τους πιο χαμογελαστούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Έκανε διακοπές στον Αη-Γιάννη Πηλίου και αισθάνθηκα πολύ τυχερός που γνώρισα μια τέτοια προσωπικότητα. Εγώ φυσικά πιο μικρός θυμάμαι που μου έλεγαν ότι κυκλοφορεί μια «φίρμα» στον Αη- Γιάννη και έψαχνα να βρω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος που τραγουδάει σε διάφορα μέρη της πόλης και πολύς κόσμος τον αγαπάει. Τραγουδούσε στην εξωραϊστική του Βόλου και πολλοί ήταν εκείνοι που του έλεγαν τα τραγούδια του να τα στείλει στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πίστευε ότι αν τα έστελνε δεν θα καταλάβαιναν την ποιότητα του στίχου του και γι’ αυτό δεν έκανε καμία κίνηση ώσπου μια μέρα αποφάσισε να στείλει τα κομμάτια του και πολλά από αυτά βραβεύτηκαν όπως το «Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας» (1974) , «ήταν όμορφη εποχή», «το κόκκινο φώς» από τα cd «παρηγορια μας» (που ήταν το πρώτο του), «και τώρα τι μου μένει» κλπ.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση πέρα από τα τραγούδια του ήταν η φανταστική Ντίσκο που είχε στον Αη- Γιάννη. “Οn the Rocks” λεγόταν! Άλλο να σας την περιγράφω και άλλο να την ζήσετε! Βρίσκονταν στο λιμάνι του Αη- Γιάννη, είχε στην αμμουδιά ξύλινα τραπεζάκια με κεράκια και ήταν περιτριγυρισμένη από ένα δίχτυ με χαμηλά φώτα. Στη μέση ήταν η πίστα, η μουσική 80ς φυσικά και ποτά σίγουρα όχι όπως τα νεροζούμια που πίνουμε σήμερα. Εκεί πήγαινες με τον/ την συνοδό σου και έφευγες ερωτευμένος! Θυμάμαι τότε που έβγαινα τα πρώτα μου ραντεβού εκεί και είχα πάντα επιτυχία. Η μουσική και το περιβάλλον με μάγευαν! Όταν έβαζε κι εκείνες τις μπαλάντες…, πάρτυ λυκείου θύμιζε που διαλέγαμε ποια κοπέλα θα ζητήσουμε να χορέψουμε! Ακόμα θυμάμαι τον πρώτο μου έρωτα! Επίσης αν ήθελες να περάσεις καλά και να χορέψεις πάλι εκεί πήγαινες. Όλα τα δωμάτια των ξενοδοχείων άκουγαν την μουσική του και ποτέ δεν ενόχλησε τα αυτιά όλων αυτών που την απολάμβαναν. Θυμάμαι που ξενυχτούσα στο μπαλκόνι με τα τραγούδια του!

Τώρα, αγαπημένε φίλε των παιδικών μας χρόνων καλό σου ταξίδι. Ίσως εκεί που πας να μπορέσεις να ξανατραγουδήσεις, να μπορέσεις να διοργανώσεις το δικό σου φεστιβάλ τραγουδιού, να ξαναφτιάξεις το δικό σου (και δικό μας) μαγαζί που μας μάγεψε και ερωτευθήκαμε και να είσαι πάντα χαμογελαστός έτσι όπως σε γνωρίσαμε.

Αντίο αγαπητέ φίλε!